Broze hoeven: oorzaken en goede verzorging

Bijna elke paardeneigenaar kent ze: scheurtjes in de hoef. Soms zijn ze kleiner, soms groter, soms gaan ze vanzelf weg en soms breekt de halve hoefwand af. Vooral in de zomer hoor je vaak de goedbedoelde oplossing: "Bewater en vet de hoeven zodat de hoorn elastisch blijft en niet uitbreekt". Maar is dat echt zo? Helpt Huffett echt tegen gebarsten en broze hoeven? Om deze vraag te kunnen beantwoorden kijk je best eerst naar de achtergrond. Waarom worden hoeven überhaupt broos? En hier begint de moeilijkheid, want er zijn verschillende oorzaken. Helaas worden twee van de meest voorkomende redenen vaak over het hoofd gezien of zelfs niet overwogen. Enerzijds het voeren en anderzijds hefboomwerking op de hoef. Laten we deze twee factoren dus eens nader bekijken.

De hoef heeft bepaalde voedingsstoffen nodig om voldoende hoorn van goede kwaliteit te kunnen produceren. Deze omvatten bijvoorbeeld zwavelhoudende aminozuren zoals methionine en cysteïne, evenals lysine. Methionine en lysine behoren tot de essentiële aminozuren, d.w.z. ze kunnen niet door het lichaam zelf worden aangemaakt, maar moeten via de voeding worden ingenomen. Cysteïne wordt op zijn beurt gevormd uit methionine, maar kan ook direct worden ingenomen. De zwavel in deze aminozuren is belangrijk zodat er voldoende disulfidebruggen (= verbindingen bestaande uit twee zwavelatomen) in de keratine van de hoef kunnen ontstaan. Hoe meer disulfidebruggen er worden gevormd, hoe stijver de gevormde hoorn wordt. Bij gebrek aan zwavel of zwavelhoudende aminozuren wordt de hoef broos. Meestal resulteert dit in hoeven die niet op één punt scheuren, maar in het algemeen onstabiel worden en vaak op verschillende plaatsen broos worden.

Khoefjes waarbij de hoefwand begint te splijten zijn ook kenmerkend, d.w.z. waarbij de verbinding tussen de gepigmenteerde en ongepigmenteerde wand niet meer voldoende goed is (als je niet weet welke wandlagen hier worden bedoeld, adviseren wij ons artikel over de anatomie van de hoef. De hoef heeft echter een heel scala aan andere voedingsstoffen nodig om een ​​optimale hoorn te kunnen produceren. Zo moet het paard voldoende B-vitamines krijgen zodat de bovengenoemde aminozuren kunnen worden gemetaboliseerd Hier komt ook de darmflora in het spel: als deze wordt verstoord, kan het lichaam niet genoeg vitamine B6 aanmaken en kunnen de aangevoerde aminozuren niet worden benut.Ook andere tekorten kunnen het gevolg zijn van een beschadigde darmflora, zoals een zink Zink is ook essentieel voor stalhoeven en kan bij ondervoeding tot tranen leiden Het is dus niet alleen belangrijk dat je paard de ric de nodige voedingsstoffen krijgt, maar dat zijn spijsverteringskanaal en stofwisselingsorganen zo gezond zijn dat de voedingsstoffen ook benut kunnen worden. Een goed functionerende lever- en nierstofwisseling is daarom een ​​belangrijke factor in de strijd tegen fragiliteit.

Broze hoeven kunnen niet alleen het gevolg zijn van ondervoeding, maar ook van overvoeding.

Vooral een overaanbod van selenium en ijzer kan leiden tot gebarsten hoeven. Een seleniumtekort kan net zo schadelijk zijn als een seleniumvergiftiging.Bij een hoge seleniumvoorraad wordt selenium in de hoef opgeslagen in plaats van zwavel, waardoor de disulfidebruggen verminderen en de hoef aan stabiliteit verliest

Ijzer daarentegen werkt als antagonist van zink, dat wil zeggen: als de concentratie te hoog is, kan ijzer zink verdringen. Hoge ijzerconcentraties komen overigens niet alleen voor in het basisvoer, maar vaak ook in het water. Bij problemen met uitbrekende hoeven is een wateranalyse vaak de moeite waard. Naast een hoog ijzergehalte kan nitraatvergiftiging ook verantwoordelijk zijn voor instabiele hoeven en scheuren. Vooral wanneer paarden doordrenkt zijn met grondwater, is hier extra voorzichtigheid geboden!

De tweede vaak over het hoofd geziene trigger voor hoefscheuren is hefboomwerking. Dit betekent dat sommige structuren in de hoef niet in balans zijn en daardoor niet-fysiologische krachten ontwikkelen – hefbomen. Deze drukken dan op bepaalde gebieden en veroorzaken daar blauwe plekken of verrekkingen. Als deze hefbomen op de hoefwand drukken, kan het gemakkelijk gebeuren dat het hoornkapsel deze spanning niet meer kan weerstaan ​​en mechanisch openscheurt. Men spreekt dan ook van “spanningsscheuren”.

Een typisch voorbeeld hiervan zijn te lange hakken: hierdoor komt er te veel druk op de teenwand en ontstaat er vaak een scheur in het midden van de hoefwand.

Een ander veel voorkomend voorbeeld zijn omgevallen spijlen die bovenop de zool liggen: hierdoor duwt de zool tegen de laterale hoefwand. Als de druk te hoog wordt (bijvoorbeeld als de tralies uiteindelijk uit de hand lopen over de zool), ontstaat er vaak een scheur in de zijwand van de hoef.

Dergelijke situaties ontstaan ​​vaak door onvoldoende klauwbekappen: ofwel worden de onevenwichtigheden tijdens het bekappen niet voldoende gecorrigeerd, of wordt er te weinig bekapt. Bij moeilijke pathologieën (bijv. een hoefijzer) kan een correctie om de twee weken nodig zijn!

Sommige hefbomen worden ook veroorzaakt door aangeboren afwijkingen. Zowel unilaterale als bilaterale standfouten kunnen leiden tot niet-fysiologische slijtage van de hoef en dus tot hefboomeffecten. Naast fijnmazige verwerking is hier soms permanente klauwbescherming aan te raden, waarmee bepaalde houdingen verbeterd kunnen worden.

Natuurlijk kunnen hoeven over het algemeen gewoon te lang zijn en daardoor uitbreken. Afhankelijk van de houderijomstandigheden moet het verwerkingsinterval dienovereenkomstig worden aangepast en mag deze gemiddeld niet langer zijn dan 6 weken.

Naast de reeds genoemde redenen kunnen verwondingen ook leiden tot het afbreken of scheuren van de hoefwanden. In het eenvoudigste geval kan uw paard met de hoefwand in een ongunstige hoek op een steen gaan staan ​​en daardoor een stuk van de wand afbreken. Hoe slechter de wandaansluiting voorheen was, hoe groter de kans dat er bij een dergelijk geval ook daadwerkelijk een wand uitbreekt. Dit is echter zeer zelden het geval bij gezonde, compacte hoeven.

Blessures kunnen niet alleen van onderaf ontstaan, maar ook van bovenaf: als er bijvoorbeeld een litteken op de kroon zit, kan het zijn dat de dermis daar beperkt is in de aanmaak van hoorn. Dit geval is een van de weinige onherstelbare oorzaken van hoefscheuren, omdat de reeds met littekens bedekte dermis niet meer kan worden genezen. Dergelijke scheuren zijn echter vaak geen probleem als de rest van de hoef goed gevoed en in balans is.

Verwondingen aan het hoefkapsel omvatten ook spijkergaten van genagelde hoefijzers. Deze gaten verzwakken zowel mechanisch de hoefwand als toegangspunten voor bacteriën en schimmels.Een gezonde hoef kan deze kunstmatige verwondingen meestal een tijdje aan, net zoals bij een natuurlijke verwonding. Als de hoef echter al verzwakt is door hefboomwerking of voedingsproblemen, zijn de nagelgaten vaak de kers op de taart, wat leidt tot het uiteindelijk afbreken van de hoefwand.

Zo zie je maar: de oorzaken van uitbrekende hoeven en scheurtjes in de hoef zijn heel divers.En hun behandeling is net zo divers! Omdat de problemen in de hoef pas blijvend opgelost kunnen worden als de oorzaak wordt gevonden en bestreden Oplossingen die alleen dienen om het probleem te verhullen (bijv. scheuren nieten of beslag met liften bevestigen om te voorkomen dat de muur mechanisch losraakt om te voorkomen), breng geen blijvende verbetering van de hoefsituatie en kan deze op de lange termijn zelfs verergeren.

Met deze kennis kunnen we de aan het begin gestelde vraag nu beter beantwoorden: helpt hoefvet tegen gebarsten hoeven? Het antwoord is heel duidelijk: ja!

Want het enige dat hoefvet kan doen, is het uitdrogen van de buitenste laag van de hoefwand vertragen. Dit houdt in: als uw paard in extreem droge tijden oppervlakkige scheurtjes in de hoefwand heeft en u wilt deze graag wegwerken, dan kunt u eerst de hoeven water geven en daarna afdichten met hoefvet. Op deze manier kun je de verdamping van het vocht in de buitenwandlaag vertragen - maar de hoef krijgt geen extra vocht uit het vet!

Maar in alle andere gevallen - als er diepere hoornspleten of hoefwanden afbreken als gevolg van onjuiste voeding of hefboomwerking - heeft behandeling met Huffett geen zin.

Broze hoeven hebben daarom vooral één ding nodig: het wegnemen van de oorzaak, bijvoorbeeld een verandering in het dieet, een verbeterd stalmanagement en een aangepaste klauwbesnoeiing. Daarnaast kunt u als eigenaar de best mogelijke ondersteuning bieden door ervoor te zorgen dat er zich tijdens de dagelijkse verzorging geen bacteriën of schimmels in de kieren kunnen nestelen. In veel gevallen zal uw hoefsmid de bestaande gaten netjes opvullen en u laten zien hoe u de zaken tussen de trimintervallen schoon kunt houden

Auteur: Nathalie Kurz www.mein-leben-ist-ein-ponyhof.at

Bronnen

• https://www.dr-maroske.de/hufe-spiegel-der-ernaehrung
• https://en.wikipedia.org/wiki/Keratine
• http://www.wildhorse.at/deutsch/mineralfutter.htm
• https://www.natural-horse-care.com/horse-diseases/selenium-horse.html
• https://www.laborpraxis.vogel.de/nitrat-problem-in-europa-greater-than-assumed-a-986845/
• https://www.dhgev.de/hufthemen/hornspalten/hornrisse-und-hornspalten-cause-entry-and-therapy/
• https://refubium.fu-berlin.de/handle/fub188/10554
• https://ker.com/equinews/hoof-dressings-helpful-harmful-humbug/
• https://www.doctorramey.com/hoof-dressings/